Gatunek muzyczny, który powstał w początkach XX wieku (zapoczątkowany około 1900 roku), na południu Stanów Zjednoczonych w dzielnicy prostytutek Storyville w Nowym Orleanie. Tradycyjnie początki jazzu łączą się z Congo Square jako połączenie muzyki zachodnioafrykańskiej i europejsko-amerykańskiej (bluesa, ragtime'u i muzyki europejskiej). Stanowi on połączenie muzyki ludowej, artystycznej i rozrywkowej. Jazz charakteryzuje się rytmem synkopowanym w metrum parzystym (4/4), a także dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną oraz tendencją do improwizacji. Miało to związek z faktem, iż pierwszymi twórcami tego gatunku byli przeważnie nieznający nut potomkowie niewolników. Według niektórych muzykologów jazz jest raczej formą interpretacji niż stylem muzycznym. Początkowa faza rozwoju jazzu wiąże się z Nowym Orleanem, miastem o bogatej tradycji muzycznej. Stamtąd pochodził jeden z najbardziej rozpoznawalnych muzyków tego gatunku, który upowszechnił jazz na całym świecie: wokalista i trębacz Louis Armstrong. Można wyróżnić kilka podstawowych okresów stylistycznych w historii jazzu: dixieland (ok. 1910), jazz chicagowski (ok. 1920), swing (ok. 1930), bebop (lata 40.), coll-jazz i hardbop (lata 50.), free jazz (lata 60.). W obrębie tych przemian stylowych nastąpiło przejście od polifonii (jazz nowoorleański, dixieland, jazz chicagowski) poprzez jazz symfoniczny i jazz big bandów po okres eksperymentów muzycznych, modalizmu i jazz rocka. Jazz, jako gatunek ludzi każdej grupy społecznej stał się źródłem inspiracji dla organizatorów festiwali muzycznych. Dzięki wielu wielkim osobowością tej sceny muzycznej, stał się popularny w bardzo krótkim czasie.
